از همون سحرهای ابتدایی ماه مبارک بود که مجری و سبک برنامه سحوری از شبکه چهار توجهمو جلب کرد.آقایی با موهای سفید اما چهره ای مهربون که با صدای دلنشینی از کتابهایی که روی میزشون چیده شده بود شعر و نثر میخوندن و شرح و توضیحی ضمیمه می کردن. برام جالب بود که ایشون دقیقا چه کاره هستند، چون تابحال به عنوان مجری ندیده بودمشون و از طرفی هم فرد صاحب دانش و فضلی به نظر میرسیدن.با یه سرچ ساده رسیدم به اسم ساعد باقری ، سراینده سرود ملی فعلی.موضوعی که تا اون موقع بهش فکر نکرده بودم! و حالا برام جالب بود که واقعا سراینده سرود ملی این آدمه!
این سحر درمورد اراء عرفانی اخلاقی و حکمی امام خمینی صحبت کردند و دو تا مطلب جالب گفتند؛ اول اینکه ایشون معتقد بودن هر حکم اخلاقی یا عرفانی رو باید با توجه به اون فرد خاص که موردنظره صادر کرد و بخاطر تفاوتهای فردی ادمها از یک فرد به فرد دیگه شرایط متفاوته و اضافه کردن هیچ کس بهتر از خود آدم به این شناخت از آدم نمیرسه. نکته دوم اینکه برای دونستن این مطلب که آیا یک فعل ما در مسیر درست و در جهت هدایت بوده یا نه باید ببینیم آیا زمینه فضائل بعدی رو فراهم کرده یا نه.چون فضائل جذب کننده فضائل هستند
+احتمالا مثالهایی رو به این پست اضافه کنم
++وقتی راجع به "پاسبانی حریم دل" حرف میزدن فقط تونستم اشک بریزم و به حال و روز خودم تاسف بخورم
درباره این سایت